درباره OAEs
گوش شما از سه قسمت گوش خارجی، میانی و داخلی تشکیل شده است. تست OAE برای بررسی میزان عملکرد گوش داخلی یا حلزون گوش استفاده می شود. گسیل های صوتی یا OAE را اندازه گیری می کند. گسیل های صوتی صداهایی هستند که از گوش داخلی هنگام پاسخ دادن به صدا منتشر می شوند. سلول های مویی در گوش داخلی وجود دارند که با ارتعاش به صدا پاسخ می دهند. لرزش صدای بسیار آرامی تولید می کند که به گوش میانی بازمی گردد. این صدا OAE است که اندازه گیری می شود.
اگر شنوایی طبیعی دارید، OAE تولید خواهید کرد. اگر کم شنوایی شما بیشتر از 25 تا 30 دسی بل (dB) باشد، این صداهای بسیار ملایم را تولید نمی کنید.
این آزمایش همچنین می تواند نشان دهد که آیا انسداد در گوش خارجی یا میانی شما وجود دارد یا خیر. اگر انسداد وجود داشته باشد، هیچ صدایی نمی تواند به گوش داخلی برسد. این بدان معنی است که هیچ لرزشی یا صدایی وجود نخواهد داشت که برگردد.
مقدمه
هدف اصلی آزمایش‌های گسیل گوش (OAE) تعیین وضعیت حلزون، به‌ویژه عملکرد سلول‌های مویی است. از این اطلاعات می توان برای (1) غربالگری شنوایی (به ویژه در نوزادان، کودکان یا افراد دارای ناتوانی های رشدی)، (2) تا حدی تخمین حساسیت شنوایی در محدوده محدود، (3) تمایز بین اجزای حسی و عصبی کم شنوایی حسی عصبی و (4) تست برای کاهش شنوایی عملکردی (تقلبی) استفاده کرد. این اطلاعات را می توان از بیمارانی که خواب یا حتی در کما هستند به دست آورد، زیرا نیازی به پاسخ رفتاری نیست.
حلزون گوش فقط صدا را دریافت نمی کند بلکه همچنین صداهایی با شدت کم به نام OAE تولید می کند. این صداها به طور خاص توسط حلزون و به احتمال زیاد توسط سلول های موی خارجی حلزون هنگام انبساط و انقباض تولید می شوند. وجود گسیل های حلزونی در دهه 1940 بر اساس مدل های ریاضی غیرخطی حلزونی فرض شد. با این حال، OAE ها را نمی توانستند تا اواخر دهه 1970 اندازه گیری کنند، زمانی که میکروفون های بسیار حساس کم نویز برای ضبط این پاسخ ها در دسترس قرار گرفتند.
چهار نوع OAE به شرح زیر است:
- گسیل های صوتی خود به خودی (SOAEs) - صداهایی که بدون محرک صوتی منتشر می شوند (یعنی خود به خود).
- گسیل های صوتی برانگیخته گذرا (TEOAEs) - صداهایی که در پاسخ به محرک های صوتی با مدت زمان بسیار کوتاه منتشر می شوند.
- گسیل های صوتی محصول اعوجاج (DPOAEs) - صداهایی که در پاسخ به 2 تن فرکانس های مختلف منتشر می شوند.
- گسیل های صوتی با فرکانس پایدار (SFOAEs) - صداهایی که در پاسخ به صدای مداوم منتشر می شوند.
شنوایی سنجی با تون خالص (PT) در کل مسیر گوش خارجی، گوش میانی، حلزون گوش، عصب جمجمه (CN) VIII و سیستم شنوایی مرکزی اندازه گیری می کند. با این حال، OAE ها فقط سیستم شنوایی محیطی را اندازه گیری می کنند که شامل گوش خارجی، گوش میانی و حلزون می شود. پاسخ فقط از حلزون گوش صادر می شود، اما گوش خارجی و میانی باید بتوانند صدای منتشر شده را به میکروفون ضبط بازگردانند. آزمایش OAE اغلب به عنوان یک ابزار غربالگری برای تعیین وجود یا عدم وجود عملکرد حلزون استفاده می شود، اگرچه تجزیه و تحلیل می تواند برای مناطق فرکانس حلزون جداگانه انجام شود. OAE ها را نمی توان برای توصیف کامل آستانه های شنوایی یک فرد مورد استفاده قرار داد، اما آنها می توانند به زیر سوال بردن یا اعتبارسنجی سایر معیارهای آستانه (مثلاً در موارد مشکوک به کاهش شنوایی عملکردی) کمک کنند، یا می توانند اطلاعاتی در مورد محل ضایعه ارائه دهند.
OAE چگونه انجام می شود؟
یک گوشی کوچک یا کاوشگر در گوش شما قرار می گیرد. کاوشگر صداها را در گوش شما قرار می دهد و صداهایی را که برمی گردند اندازه گیری می کند. در طول آزمون نیازی به انجام یا گفتن نیست. فردی که آزمایش را انجام می دهد می تواند نتایج را روی صفحه نمایشگر ببیند.
تست OAE اغلب بخشی از برنامه غربالگری شنوایی نوزادان است.